Nozem, de foto’s !

Dit is een makkie. Onze eigen hond Nozem met mijn eigen dochter als baasje. Ik heb mijn witte achtergrondrol gepakt, mijn lichten opgezet en komt u maar ! Het model heb ik eerst even de ruimte laten ervaren, gekeken of hij niet bang werd van de flitsers. Alles was in orde. En toen was het de beurt aan zijn ‘baasje’. Mijn dochter kan lezen en schrijven met Nozem, en al snel zat ie keurig op zijn plek. Zit. Af. Tussen. Goed zo ! En ondertussen ik klikken. De snoepjes waren te verleidelijk voor hem om niet te luisteren. Na iedere drie foto’s, mocht hij zijn snoepje halen bij dochterlief.

lees verder onder de foto

Nozem, de Welsh Springer Spaniel

Na een paar minuten was het tijd voor pauze. Nozem kon even wat drinken en kon weer even rondsnuffelen. Even niet meer opzitten en pootjes geven. Snel heb ik de eerste foto’s op mijn grote scherm gekeken, en er kwam bij zowel mijn dochter als bij mij een grote glimlach op ons gezicht.

Op naar de tweede ronde. Proberen te liggen. Beetje links, beetje rechts. En ja hoor, ook dat lukt. Halverwege komt Nozem toch even een knuffel en een lik geven aan de fotograaf, en dat is alleen maar leuk. Wat deed ie het goed, en wat luistert ie goed naar die kleine meid. En toen kwam aan het einde waar we naar uit hadden gekeken. Het snoepjes vangen ! Die leuke foto’s van gekke bekken van honden die een snoepje uit de lucht proberen te vangen. Dit is nog niet eenvoudig, want je moet goed gooien, goed timen en dan zorgen dat het niet onscherp wordt. Na een paar keer oefenen hadden we een paar toffe foto’s.

Al met al was het na een half uur wel klaar met Nozem. Hij luisterde minder, en je kon zien dat hij moe begon te worden. We zijn er mee opgehouden en ik ben zelf erg enthousiast van het resultaat ! Die smaakt naar meer hondenfotografie klussen.